Latinska Amerika i Nobelova nagrada za mir: U potrazi za regionalnim mirom

Abstract

Prikaz biografija šest latinoameričkih laureata Nobelove nagrade za mir autor kontekstualizuje s obzirom na kolonijalnu prošlost kontinenta i političke transformacije u sadašnjosti. Autor pokazuje da su pojedine nagrade dodeljene u skladu sa odredbama Nobelovog testamenta (za doprinos razoružanju, posredo- vanje u okončanju sukoba), dok su druge proizašle iz širih tumačenja dimenzije mira od strane članova Nobelovog komiteta (ljudska prava, prava starosedelaca). Autor je ukazao na kontroverze vezane za pojedine kandidate, ali i za sam No- belov komitet, tj. njegove propuste da nagradi mnogo veći broj latinoameričkih državnika, aktivista, socijalnih pokreta koji su zaslužili da se njihov doprinos miru, regionalnom i globalnom, uvaži. Zbog toga autor zaključuje da je ovaj region imao marginalan status u istoriji nagrađivanja, koji se delom može objasniti i spoljnopolitičkim interesima Norveške, i da se Nobelova nagrada ne može tretirati kao univerzalni kriterijum za ocenjivanja doprinosa miru.

The author gives an overview of the biographies of six Latin American laureats of the Nobel Peace Prize contextualizing them in the colonial past and present politcal transformation. The author shows that some prizes were given in accordance with the provisions of the Noble testament (for contributions to disarmament, bringing conflicts to an end through mediation), while others were the result of a broader interpretations of dimensions of peace by the members of the Nobel Committee (human rights, the rights of indigenous people). Controversies related to some laureats, are pointed out, as are controversies related to the Nobel Committe itself, i.e. its failure to award a much larger number of Latin American statesman, activists, social movements who’s contribution to peace, regional and globel, deserved respect. For this reason, the author concluded that Latin America has a marginal status in the history of Nobel peace prize awards, which in part can be explained by the foreign policy interest of Norway. Thus, the Nobel Peace Prize can not be treated as a universal criteria for evaluating contributions to peace.