Jezička obeležja Greenspeak-a, odnosno diskursa o ekologiji

Abstract

Polazeći od hipoteze da je ekološki diskurs značajan element koji doprinosi očuvanju ili narušavanju životne sredine, utvrđivanje jezičkih obeležja ovog diskursa pomaže nam da utvrdimo nameru i ciljeve koje govornik želi da postigne kod slušalaca. U ovom radu predstavljene su jezičke karakteristike diskursa o ekologiji: semantičke i gramatičke odlike, neekološke pojave u jeziku, antropocentrični pogled na svet i slično. Analiza jezika u upotrebi nije ograničena isključivo na jezičku formu, nezavisno od svrhe i funkcije jezika koji se koristi. Konteksti u kojima se jezik upotrebljava, u našem slučaju, diskursi o ekologiji, podrazumevaju i okvire unutar kojih se o ekološkim temama govori.

Starting from the hypothesis that ecological discourse is an important element that contributes to the preservation or degradation of the environment, identifying linguistic features of this discourse helps us determine the intent and objectives that the speaker wants to achieve with the audience. This paper presents the linguistic characteristics of ecological discourse: semantic and grammatical features, non-ecological phenomena in language, anthropocentric perspective of the world and the like. Analysis of language in use is not limited to linguistic form independent of the purpose and functions of the language used. The contexts in which language is used, in this case, discourses about ecology, include all the frames that encompass environmental issues.