The prevailing/existing asceticism of social work in the teaching of Erich Fromm

Abstract

The fruitful philosophical thought of Erich Fromm reaching into the ontological secrets of man's native guaranteed essence by duality of possession and being in their dialectic opposition is important and yet sufficiently unexplored source of value paradigms of the social work science. Fromm's thought opens up for the humanities of social work the issues of human totality and to him immanent existential teleology the aspects of which are practically met on a daily basis by social workers without them being aware of it. In that context social work (spontaneous through professional one) presents a particular type of prevailing/existing asceticism (self-abnegation) in which historical-civilization roots have settled the principles of activity self-creation, inter-humanitarian sharing, commonness, mutuality, solidarity and love as pivotal bases of existential sense and joy.

Plodna filozofska misao Eriha Froma koja seže u ontološke tajne čovekove rodne suštine, razboritim dvojenjem imanja i bitka u njihovoj dijalektičkoj suprotstavljenosti, značajno je, a dovoljno neistraženo izvorište vrednosnih paradigmi nauke socijalnog rada. Fromova misao otvara za humanistiku socijalnog rada set fundamentalnih pitanja čovekovog totaliteta i njemu imanentne egzistencijalne teleologije, sa čijim se najraznovrsnijim aspektima, uglavnom da ne znaju, svakodnevno praktično susreću socijalni radnici. U tom kontekstu socijalni rad (od spontanog do profesionalnog) predstavlja specifičnu vrstu bivstvujuće askeze (samoodricanja) u čijim su se istorijsko-civilizacijskim korenima ustalila načela delatnog samostvaralaštva, međuljudskog deljenja, zajedništva, uzajamnosti, solidarnosti i ljubavi kao stožerne osnove egzistencijalnog smisla i radosti.