On the border with culture: Or who are the ˮgreenˮ natives?

Abstract

In this paper I address an old anthropological problem of the relationship between nature and culture, this time not as ontological qualities, but as political concepts that shape current forms of political struggle in certain parts of the world. I have tried to show that the persistence of the idea that 'primitive people' are green is the consequence of many interrelated factors and that it is necessary to see native groups within a concrete historical context instead of simply labelling them as more natural than we are. Sill, my aim it is not to say that industrial societies do not have anything to learn about environmental responsibilities from the non-industrial ones, but following Milton (1999), to show the value of more nuanced and historically situated approach to the understanding of the ways different societies understand and interact with their environment.

U ovom tekstu razmatra se stari antropološki problem odnosa između prirode i kulture, ali ne kao dveju ontoloških kategorija, već kao političkih koncepata koji oblikuju savremenu političku borbu u određenim delovima sveta. Pokušala sam ovde da pokažem da je opstajanje ideje da 'primitivni ljudi' poseduju neku vrstu ekološke mudrosti - nasleđe evropske kolonijalne istorije i rezultat kombinacije više faktora. Nadovezujući se na rad Roj Elen (Ellen 1986), koji je prvi skrenuo pažnju na važnost dekonstruisanja ove ideje, u radu se razmatra nekoliko razloga za njeno opstajanje. Prvo, neka društva zaista imaju ideologije i kosmološka verovanja koja ističu ekološku harmoniju. Drugo, neke nativne grupe zaista vrše veoma mali uticaj na svoju okolinu. I konačno, sami antropolozi i drugi istraživači u društvenim naukama opisali su društva za koja se činilo da poseduju neku vrstu samoodržive ekonomije. Ja ovde predlažem još dva usko povezana razloga. Jedan je taj da mnoge ekološke grupe i razne druge institucije koriste ove ideje za različite političke ciljeve, a drugi je taj da mnoge nativne grupe preuzimaju ove ideje u svoje sopstvene svrhe. Smatram da antropolozi treba da pristupe proučavanju i ekoloških i (oba i su bila data kurzivom?) nativnih grupa koje koriste određene ekološke strategije u svojoj političkoj borbi tako što će razumeti i analizirati istorijski i kulturni kontekst aproprijacije ovih ideja. To, međutim, ne znači da industrijska društva nemaju šta da nauče o ekološkoj odgovornosti od onih neindustrijskih. Međutim, smatram da je za ozbiljno razumevanje 'ekološke politike' nativnih grupa neophodno otići izvan jednostavnog prisvajanja dekontekstualizovanih ideja o 'kosmičkom skladu', te da je to jedini put koji nas oslobađa od kolonijalnog nasleđa u kojem se nativne grupe razumeju kao one koje su bliže prirodi.