Journalistic storytelling as an element of public discourse in the news genres of the tv stations with national coverage

Abstract

The subject of research in this doctoral dissertation is journalistic storytelling in news genres on television in Serbia. Journalistic storytelling is the process of communicating media content with narrative methods. In this paper, journalistic narrative is defined as a non-fictitious romanticized journalistic discourse – it is not fiction because it communicates information about the real world, without pretending to present them as imaginary or falsly created or subjective. It is romanticized because it emphasizes human, emotional, individual destinies. Journalistic narrative is an element of public discourse, because it is not only a part of a new process of content creation or stylistic innovation, but rather a new structural place within the contemporary reality of Serbia. Changing the genre structure of media content is not only the hybridization of existing journalistic genres or their variations, so the theory of journalistic genres is not sufficient to explain this topic; narrative is also explained through narratology and theory of literature. For full insight in journalistic narratives, this topic achieved a higher scientific reach with analyzing journalistic narrative as an element of public discourse – which is why special attention is paid to the stucturalistic and poststructuralist interpretations of discourse. In addition to the theoretical definition of the term, this paper presents the results of a case study. Analysis of content and analysis of interviews with editors in chief of news programs of television with national frequency were conducted. Journalistic narrative is the result of wider social changes and adaptation of Serbian society to neoliberal models. Journalistic storytelling is yet to develop its full capacities in public discourse.

Predmet istraživanja u ovoj doktorskoj disertaciji jeste novinarsko pripovedanje u informativnim žanrovima na televizijama u Srbiji. Novinarsko pripovedanje jeste postupak saopštavanja medijskih sadržaja narativnim metodama. U radu je novinarsko pripovedanje definisano kao nefiktivni romantizovani novinarski diskurs – nefiktivni je jer saopštava informacije o stvarnom svetu, bez pretenzija da neku od njih predstavi kao zamišljenu ili stvorenu ili subjektivnu, već je pripovedana stvarnost. Romantizovani je jer se akcentuje ljudsko, emotivno, pojedinačna sudbina. Novinarsko pripovedanje je element javnog diskursa jer nije samo reč o novom postupku stvaranja sadržaja ili stilskoj inovaciji, već je to novo strukturno mesto u savremenoj stvarnosti Srbije. Promene u žanrovskoj strukturi medijskih sadržaja nisu samo hibridizacija postojećih novinarskih žanrova ili diskretne varijacije, pa teorija novinarskih žanrova nije dovoljna za obrazloženje ove teme: pripovedanje je objašnjeno i posredstvom naratologije i teorije književnosti. Da bi uvid u novinarsko pripovedanje bio potpun i da bi ova tema dosegla viši naučni domet, novinarsko pripovedanje je analizirano i kao element javnog diskursa – zbog čega se u radu posebna pažnja daje stukturalističkim i poststrukturalističkim tumačenjima diskursa. Osim teorijskog određenja pojma, u radu su prikazani rezultati studije slučaja. Sprovedene su analize sadržaja i analize intervjua sa urednicima informativnih programa televizija sa nacionalnom frekvencijom. Novinarsko pripovedanje je posledica širih društvenih kretanja i prilagođavanja srpskog društva neoliberalnim modelima. U godinama koje slede, novinarsko pripovedanje će tek razviti sopstvene kapacitete u javnom diskursu.